 |
| Ω, μητέρα της ζωής γεννήτρα και τεχνήτρα! Κ. Παλαμάς |
Η αγωνία ενός μικρού αγγέλου
Μια φορά και ένα καιρό ένα παιδί ήταν έτοιμο να γεννηθεί. Την προηγούμενη ημέρα ρώτησε το Θεό: «Μου λένε ότι θα με στείλεις αύριο στη γη. Φοβάμαι. Πώς θα μπορέσω να ζήσω εκεί; Είμαι μικρός και αβοήθητος». Και ο Θεός του απάντησε: «Μην ανησυχείς. Έχω φροντίσει για σένα. Μεταξύ πολλών Αγγέλων διάλεξα έναν και για σένα. Θα σε περιμένει στη γη και θα σε φροντίζει». Το παιδί επέμενε.
«Ναι, αλλά εδώ στον παράδεισο δεν κάνω τίποτα άλλο από το να τραγουδάω και να γελάω κάθε μέρα! Μόνο αυτά χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένος! Θα νοιώθω τόση ευτυχία στη γη;»
Τότε ο Θεός του είπε:
«Ο Άγγελος που έχω διαλέξει για σένα, ο Άγγελός σου, θα σου τραγουδάει όλη την ημέρα. Θα αισθάνεσαι την αγάπη του κι έτσι θα είσαι ευτυχισμένος».
Και το παιδί ρώτησε:
«Και πώς θα καταλαβαίνω τους ανθρώπους, όταν θα μιλούν, αφού δεν ξέρω τη γλώσσα τους;»
«Αυτό είναι εύκολο», του είπε ο Θεός. «Ο Άγγελός σου θα σου λέει τα πιο όμορφα και γλυκά λόγια, που έχεις ακούσει ποτέ και με πολλή υπομονή και φροντίδα θα σε μάθει να μιλάς»!
Και ύστερα το παιδί κοιτώντας το Θεό ρώτησε: «Και τι θα κάνω, όταν θα θέλω να μιλήσω σε σένα;»
Ο Θεός χαμογέλασε στο παιδί και του είπε: «Ο Άγγελός σου θα σε μάθει πώς να προσεύχεσαι»!
Και το παιδί είπε: «Έχω ακούσει ότι στη γη υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι, που είναι κακοί. Ποιος θα με προστατεύσει από τους κακούς;»
Ο Θεός αγκάλιασε το παιδί και του είπε:
«Ο Άγγελός σου θα σε υπερασπιστεί ακόμα και αν χρειαστεί να βάλει σε κίνδυνο την ζωή του».
Λυπημένο το παιδί τον ρώτησε: «Ναι, αλλά πάντα θα είμαι λυπημένος, γιατί δε θα σε βλέπω πια».
- «Ο Άγγελός σου θα σου μιλάει συνέχεια για μένα και θα σε διδάξει τον τρόπο που θα μπορέσεις να γυρίσεις πάλι σε μένα. Έτσι και αλλιώς δε θα σου λείψω ποτέ, αφού θα είμαι πάντα δίπλα σου».
Τη συγκεκριμένη στιγμή επικρατούσε απόλυτη γαλήνη στον παράδεισο και οι μακρινές φωνές από τη γη είχαν ήδη ακουστεί.
Το παιδί βιαστικά ρώτησε: «Θεέ μου αν πρέπει να φύγω τώρα πες μου το όνομα του Αγγέλου μου!»
Και ο Θεός απάντησε: «Τον Άγγελό σου θα τον αναγνωρίσεις εύκολα. Άλλωστε θα είναι ο πρώτος που θα αντικρίσεις, φτάνοντας στη γη. Το όνομα του Αγγέλου σου δεν είναι τόσο σημαντικό… θα την φωνάζεις απλά «μαμά»!
Η Μητέρα είναι η γυναίκα που φέρνει στη ζωή και ανατρέφει ένα παιδί. Είναι δηλαδή υπεύθυνη για τη συνέχιση της ζωής. Γι'αυτό το λόγο από τα αρχαία χρόνια, όλοι οι πολιτισμοί τιμούσαν το ρόλο της μητέρας. Η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας όπως τη γιορτάζουμε σήμερα πάντως, προήλθε από την Αμερική.
Η
Τζούλια Χάου το 1870, μετά από τον καταστροφικό αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, ζήτησε να ανακηρυχθεί μία ημέρα που να γιορτάζεται ο ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία και τη ζωή. Τα χρόνια εκείνα όμως ήταν πολύ ταραγμένα και γι'αυτό το αίτημά της δεν προχώρησε.
Η
Άννα Τζάρβις το 1908 έκανε μια γιορτή προς τιμή της μητέρας της. Το 1912 καθιέρωσε τον τίτλο "Γιορτή της Μητέρας" και ζήτησε να γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Μάη. Είναι μια γιορτή στην οποία ο καθένας τιμά τη δική του μητέρα. Το 1914, ο Αμερικανός πρόεδρος
Γούντροου Γουίλσον προκήρυξε επίσημα τον εορτασμό της Γιορτής της Μητέρας.
Ο εορτασμός της Γιορτής της Μητέρας συμβαίνει σε σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου. Κάθε χώρα όμως την εορτάζει σε άλλη ημερομηνία, ανάλογα με τη θρησκεία και την κουλτούρα της. Η Ελλάδα και άλλες 78 χώρες τη γιορτάζουν τη δεύτερη Κυριακή του Μάη.
Ας θυμηθούμε λοιπόν και ας τιμήσουμε τη μητέρα μας με την αγάπη και το σεβασμό που της αξίζει.
Και τέλος, ένα ποίημα του Ζαν Ρισπέν σε μετάφραση του Άγγελου Βλάχου (1899).
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
-Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ' αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάνας σου να φέρεις την καρδιά
να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.
Τρέχει ο νιος τη μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει.
Και τρέχει να την πάει, μα σκovτάφτει
και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο γιος και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
-Εχτύπησες, αγόρι μου; ...και κλαίει
